Αρχείο για Οκτώβριος, 2010

Η ηλεκτρισμένη φύση των Palyrria

Έκτακτο δελτίο. Σημειώθηκαν ακραία καιρικά φαινόμενα σαρωτικής pallyrias στη μουσική χώρα και η φύση ηλεκτρίστηκε σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει επιστροφή. Ύποπτοι γι’ αυτό το φαινόμενο είναι μια ομάδα από ευφυείς ταραξίες που κάνουν πειρά(γ)ματα στις μουσικές παραδόσεις, δοκιμαζουν χωροχρονικούς στροβιλισμούς  και έχουν συμμάχους παρόμοια αναρχικά στοιχεία από το εξωτερικό.  Ακούστε τους..

Από τον Ικαριώτικο στον καρσιλαμά και τα ριζίτικα. Από την πεντατονία της Ηπείρου, τους αρχαιοελληνικούς στίχους και από τις Αιολικές κλίμακες στις σύγχρονες κονσόλες και τις ηλεκτρονικές μίξεις. Τι είναι αυτό που κάνει τις παραδοσιακές μουσικές τόσο ξεχωριστές και σας τραβάει να τις «πειράζετε»;
Η αμεσότητα στην έκφραση των συναισθημάτων των απλών ανθρώπων, τόσο στον στίχο όσο και στη μελωδία είναι αυτό που κάνει τις μουσικές αυτές ξεχωριστές. Αυτή η αμεσότητα, σε συνδυασμό με τα επαναλαμβανόμενα μελωδικά μοτίβα που είναι η βάση σε πολλές μουσικές παραδόσεις, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρονικής μουσικής, καθώς και η εμπειρία που έχουν κάποια από τα μέλη της μπάντας πάνω σε διάφορες παραδόσιακές μουσικές είναι αυτά που μας ωθούν σε αυτό το «πείρα(γ)μα».

Σε κομμάτια όπως το «Se quema» οι στίχοι αναφέρονται σε πρόσφατα γεγονότα και η μουσική βασίζεται σε παραδοσιακά μοτίβα. Φοβηθήκατε μήπως αυτό το μπλέξιμο δεν βγάλει το αποτέλεσμα που θα θέλατε και ότι έβγαινε κάτι μπερδεμένο;

Σε καμία περίπτωση! Όταν έχεις ένα κομμάτι που το δουλεύεις καιρό στο οποίο έχουν παίξει τόσοι καλοί μουσικοί και γνώστες του συγκεκριμένου ήχου (όπως ο Παντελής Στόικος) και το δίνεις σε έναν mc του επιπέδου του Kumar, o mc γράφει σύμφωνα με το concept που θα του έρθει ακούγοντας τη μουσική. Ο Kumar βρέθηκε στην Αθήνα το Δεκέμβρη του ’08, ενώ η πόλη κυριολεκτικά φλεγόταν και έγραψε γι’ αυτό που έβλεπε και ένιωθε σε συνδυασμό με τα όσα έχει ζήσει στην Κούβα. Εμείς λοιπόν θεωρούμε ότι πολύ δύσκολα θα βρίσκαμε κάποιον να μεταφέρει πιο δυνατά και πιο έντονα τον παλμό αυτό από τον Kumar!
Στον καινούριο δίσκο συνεργαστήκατε με κάποια μέλη των Ojos de brujo. Τι σας έκανε πιο πολύ εντύπωση στον τρόπο που δουλεύουν και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις που επικρατούν; (πολιτικές, οικονομικές κτλ);

Οι Ojos είναι ένα συγκρότημα που απολαμβάνει μία παγκόσμια επιτυχία. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι γνωρίζοντάς τους συνειδητοποιήσαμε ότι αντιμετωπίζουν μία παρόμοια, σχεδόν ίδια, πραγματικότητα με τη δική μας. Για τους Palyrria ήταν μεγάλο μάθημα το να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμα και μια τόσο μεγάλη επιτυχία μπορεί να γίνει με τις δικές μας δυνάμεις και δεν χρειάζεται ούτε μαγικά ραβδιά, ούτε συμβόλαια με πολυεθνικές και managers. Μπορείς να πετύχεις και μόνος σου κάνοντας τις κατάλληλες επιλογές, χωρίς να συμβιβάσεις καθόλου την ποιότητα της δουλειάς σου, την ηθική και τα πιστεύω σου.

Στη σημερινή εκδοχή τους οι Palyrria έχουν διαφοροποιήσει τον τρόπο σκέψης και στρατηγικής τους και όσον αφορά στη μουσική αλλά και στην οργάνωση του group και γενικότερα στην παρουσία μας μέσα στα πράγματα. Μουσικά αυτό αποτυπώνεται, πιστεύουμε έντονα, στο νέο μας cd «Electrifying Nature». Είμαστε πλέον πιο άμεσοι και εξωστρεφείς και προσπαθούμε να κρατάμε μία ουσιαστική επαφή με το κοινό μας. Δεν φοβόμαστε να περάσουμε έντονα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα στη μουσική μας και θέλουμε να είμαστε αναγνωρίσιμοι και εμπορικά πετυχημένοι. Αρκετά από τα νέα στοιχεία της τωρινής φάσης των Palyrria (όχι όμως κατ’ ανάγκην αυτά που προαναφέραμε) τα έχουμε εμπνευστεί από την επαφή μας με τους Ojos.

Σας έχει αγχώσει ποτέ ότι αυτό που κάνετε (παρ’ όλη την επιτυχία στα world music charts και στα φεστιβάλ που έχετε παίξει) δεν θα πουλήσει και δεν θα είναι πολύ εμπορικό;

Αντιμετωπίζουμε πολλών ειδών «άγχη» στην πορεία μας αλλά αυτό που αναφέρεις δεν ήταν ποτέ μέσα στη λίστα. Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαστε ένα συγκρότημα που και πετυχημένο έχει υπάρξει, αλλά και αγνοημένο και παρεξηγημένο. Ξέρουμε λοιπόν καλά ότι ούτε στη μία, ούτε στην άλλη περίπτωση έρχεται η συντέλεια του κόσμου και ότι το σημαντικό είναι να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις και να μην το προδίδεις. Έχει σημασία όμως ότι ποτέ κανένας μας δεν αισθάνθηκε ότι η μουσική μας δεν αγγίζει τους ανθρώπους. Πάντα το κοινό είτε στην Ελλάδα είτε έξω έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για αυτό που κάνουμε, το επικροτούσε και το κυριότερο … το απολάμβανε. Από εκεί αντλούμε τη δύναμη και συνεχίζουμε.
Συμμετείχατε στην παραγωγή «The Time project». Πως ήταν η όλη εμπειρία και ποιο ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι της;
To Time Project ήταν μία ιδιαίτερα φιλόδοξη παραγωγή. Αποτελούνταν από τέσσερις μπάντες με σύνολο είκοσι μουσικούς, που παίζαμε ταυτόχρονα από τέσσερα ξεχωριστά πάλκα. Εκτελούσαμε κατά κύριο λόγο ο καθένας τη μουσική του, ενώ προς το τέλος της παράστασης παίζαμε μία κοινή σύνθεση όλοι μαζί. Ο στόχος ήταν να επιτευχθεί ένας «μουσικός χωροχρονικός στροβιλισμός» και να αλλοιωθεί η αίσθηση του χρόνου. Εξ’ ου και ο τίτλος. Και μόνο η εμπειρία του να συνεργάζεσαι με τόσα άτομα και να παίζεις με είκοσι μουσικούς ταυτόχρονα ήταν συγκλονιστική. Το συναίσθημα του να βρίσκεσαι περικυκλωμένος από ηχεία και μουσικά όργανα, το σωματικό και ψυχικό αντίκτυπο που είχε αυτή η εμπειρία είναι πραγματικά απερίγραπτο!

Φυσικά η όλη διαδικασία απαιτούσε εξαιρετική πειθαρχία και αποτελεσματικότητα κάτι που ήταν για εμάς τους Έλληνες αρκετά ευεργετικό. Πάντως το σημαντικότερο κομμάτι αυτής της εμπειρίας ήταν σίγουρα οι αντιδράσεις του κοινού. Η αρχική έκπληξη στα πρόσωπά τους, που με το πέρασμα της ώρας μετατρέπονταν σε έκσταση. Ειλικρινά πιστεύουμε ότι όσοι παρακολούθησαν το Time Project μεταφέρθηκαν για λίγο σε μία άλλη διάσταση.

Είστε μαζί ως συγκρότημα από το 1996. Ποιες είναι η πιο χαρακτηριστικές αλλαγές στις μουσικές και σε σας τους ίδιους μετά από 14 χρόνια;
Πολύς ο χρόνος και πολύ η μουσική που έχει κυλίσει στο αυλάκι. Όμως το γεγονός ότι έχουμε περάσει από διάφορες φάσεις, διάφορες αλλαγές, έχει να κάνει κυρίως με την τάση μας να πειραματιζόμαστε και την ανάγκη μας να εξελισσόμαστε. Θα μπορούσαμε να έχουμε βολευτεί με την πετυχημένη φόρμουλα και να βγάζουμε έναν Ικαριώτικο το χρόνο. Τη μουσική όμως δεν μπορείς να την αντιμετωπίζεις έτσι. Αν της φερθείς έτσι θα σε εγκαταλείψει για άλλες, πιο ενδιαφέρουσες αγκαλιές.

Η μουσική μας είναι μία διαρκής αναζήτηση. Με στόχο το δικό μας ιδεατό προσπαθούμε σε κάθε στροφή, σε κάθε αλλαγή των καιρών, να το πλησιάζουμε όλο και περισσότερο, γνωρίζοντας καλά ότι ποτέ δεν θα το φτάσουμε. Όμως αυτό ακριβώς είναι που σε κρατάει σε εγρήγορση και η εγρήγορση είναι αυτή που φέρνει την έμπνευση και τη δημιουργικότητα. Εξ άλλου και μόνο το όνομα Palyrria υπονοεί τη διαρκή ροή, την αέναη εναλλαγή των πραγμάτων και τη μεταβλητότητα της μουσικής αλλά και της κάθε ανθρώπινης κατάστασης.

Πως τα πάτε με το ίντερνετ και όλα αυτά τα social networks όπως facebook, twitter, myspace κτλ;
Ως μπάντα που κινείται στον χώρο της ανεξάρτητης δισκογραφίας δεν μπορούμε παρά να έχουμε καλές σχέσεις με την χρήση του internet, καθώς στην εποχή που ζούμε, οι καλλιτέχνες πρέπει να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο μπορούν για να παρουσιάσουν το υλικό τους και το πιο άμεσο από αυτά είναι το internet. Με έξυπνη χρήση των social networks οι καλλιτέχνες μπορούν να προωθήσουν τη δουλειά τους με ελάχιστο κόστος σε πολύ μεγαλύτερο κοινό από αυτό που θα μπορούσαν να προσεγγίσουν πριν μερικά χρόνια, κυρίως οι καλλιτέχνες που δεν έχουν μεγάλα budget να διαθέσουν για διαφήμιση κλπ. Ειδικά μετά την πτώση της μουσικής βιομηχανίας παγκοσμίως, το internet είναι πραγματικά μία σανίδα σωτηρίας για όλους εμάς.

Οι επιρροές σας έχουν μέσα Miles Davis, Ψαραντώνη, Jimi Hendrix, Πετρολούκα Χαλκιά? Αν σας δινόταν η δυνατότητα να φτιάξετε το ιδανικό live, ποιους θα συμπεριελάμβανε και πως θα ήταν το όλο στήσιμο;
Το ιδανικό live για τους Palyrria σίγουρα θα γίνονταν κάπου έξω στη φύση. Στις βάθρες της Σαμοθράκης για παράδειγμα, όπου κάποτε κάναμε ένα αυτοσχέδιο jam, ή στην κορφή του Παγγαίου όρους. Το στήσιμο θα ήταν ανοιχτό, με την έννοια ότι όλοι θα έπρεπε να είναι σε θέση να παίζουν με όλους. Πιο πολύ από το να απολαμβάνουμε τη μουσική ενός καταξιωμένου καλλιτέχνη μας αρέσει να συμπράττουμε, να ανταλλάσσουμε ιδέες και να ανακατεύουμε τις μουσικές μας με τις μουσικές των άλλων. Σε αυτό το party λοιπόν θα μπορούσαν να έρθουν μόνο όσοι έχουν τη διάθεση να αφήσουν το εγώ τους στα καμαρίνια και να jam-αρουν μέχρι το πρωί. Επίσης θα υπήρχαν και τεράστιες ποσότητες από κόκκινο κρασί.

(e-go.gr)

Ορέστης Ντάντος: Επαναστάτης με αιτία

Θα τον δεις όταν γυρνάς κομμάτια το βράδυ απ’ τα ξενύχτια χωρίς να πονάει όταν τον χτυπάς, να σου λέει ότι είναι κι άλλοι σαν κι εμάς και θα έρχεται όποτε γουστάρει να σε προειδοποιεί ότι όλοι μπορεί να στη φέρουν. Θα τον ακούσεις να τραγουδάει το νέο ύμνο της μίζερης Αθήνας με τον Jay Z και την Alicia Keys να τρώνε τη σκόνη του και θα ήθελες να ήσουν μαθητής του για να δεις τη μουσική από την καλή πλευρά της. Ο Ορέστης Ντάντος είναι επαναστάτης με αιτία και να είσαι σίγουρος ότι θα τον ξεχωρίσεις αμέσως μες το χάος.

Πως ξεκίνησε η συνεργασία με την δισκογραφική εταιρία του Γιώργου Ανδρέου;
Πήγα και του άφησα ένα ντέμο κι ένα τηλέφωνο στα καμαρίνια του Σταυρού του Νότου. Του άρεσε το υλικό κι έτσι ξεκίνησαν όλα.

«Για να παραγάγεις καινούργιο έργο, πρέπει να αφομοιώνεις, όχι να μιμείσαι. Πρέπει να έχεις κάτι να πεις, να προτείνεις. Ωστόσο, υπάρχει ευτυχώς και μια μικρή μειοψηφία που διαφέρει» είχατε πει σε μια συνέντευξη σας. Ποιοι νομίζετε ότι έχουν να πουν κάτι παραπάνω στην νέα μουσική σκηνή;
Ο Νικήτας Κλιντ, ο Χαρούλης, ο κ. Κάπα.

(Ως εκπαιδευτικός) Αυτή τη στιγμή και όπως έχουν γίνει τα πράγματα με το ίντερνετ, ipod κτλ, μπαίνετε σε μια τάξη. Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που θα λέγατε στα παιδιά κι εδικά σ’ αυτούς που θέλουν ν’ ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική;

Να ψάχνουν περισσότερο για καλή μουσική γιατί είναι θαμμένη κάτω από τόνους άχρηστης πληροφορίας.

Οι στίχοι στο «Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς» κάνουν εντύπωση γιατί είναι χύμα, άμεσοι κι ειλικρινείς. Λόγω των σύγχρονων ρυθμών που επικρατούν, πιστεύετε ότι έχουμε ανάγκη να εκφραζόμαστε πλέον πιο ανοιχτά και «ωμά»;

Δεν θεωρώ ότι η εποχή επιβάλει ή υπαγορεύει τα εκφραστικά μέσα του κάθε δημιουργού. Αυτό είναι θέμα προσωπικής επιλογής κι αισθητικής.
Σε ποιον μεγάλο μουσικό ή συγκρότημα θα θέλατε να κάνετε support στη συναυλία του;
Στους Radiohead.

Ποιο μουσικό ντοκιμαντέρ είδατε τελευταία και σας άρεσε;

Το «24 hour party people».

Τι σας εκνευρίζει περισσότερο στη νοοτροπία της ελληνικής μουσικής σκηνής; Η προχειρότητα.

Ποιο σύνθημα στους τοίχους της Αθήνας θα μπορούσε να γίνει τραγούδι;
«Κάψε ή κλάψε».

Τι να περιμένουμε από τις φετινές εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου με τη Νατάσσα Μηνδρινού;
Να περιμένετε να ακούσετε υλικό από τον πρώτο δίσκο αλλά και πολλά ανέκδοτα ακόμα τραγούδια με λίγες εμβόλιμες διασκευές. Πάντα με τον Βαγγέλη Καλαμάρα (ντραμς), το Λεωνίδα Πετρόπουλο (μπάσο) και τον Ευριπίδη Ζεμενίδη (κιθάρες). Το πρόγραμμα ανοίγει με τη Νατάσα Μηνδρινού.

(e-go.gr)