Οι Belle and Sebastian έμαθαν ισπανικά και τον ακολουθούν παντού τον Ευρυπίδη Σαμπάτη γράφοντας τους στίχους τους με ανεξίτηλους μαρκαδόρους πάνω του, το γλυκό πουλί της νιότης τιτιβίζει μόνο ποπ μελωδίες και αν τους το ζητήσεις σου κλείνει εισιτήρια για τις μουσικές του υποκόσμου με εμπνευστή τον Χατζιδάκι. Ο Ευριπίδης Σαμπάτης από τους Evripidis and his tragedies έχει βάση την Ισπανία, δεν γράφει τραγωδίες αλλά αθώους, ακίνδυνους ρυθμούς με λίγη δόση νοσταλγίας από άλλες εποχές και η καθαρση έχει σκοπό το χαμόγελο σου. Λίγο πριν ανοίξει τον Μάρτιο στη σκηνή του Six Dogs πέρασε για ένα hola (γεια) και μια μικρή ανάκριση.
Ο τίτλος του καινούριου δίσκου είναι στίχος από κομμάτι των Belle and Sebastian. Δώσε μας ένα top 5 κομματιών τους με τους ωραιότερους στίχους…
Δύσκολη ερώτηση, καθώς όλα τους τα τραγούδια έχουν υπέροχους στίχους:
«Get me away from here, I´m dying
Dirty dream number two
Seeing other people
Waiting for the moon to rise
God help the girlαπο το δίσκο God help the girl, παράλληλο project του Stuart Murdoch».
Πως κατάφερες να επιμείνεις μέχρι τελευταία στιγμή και να μην τα παρατήσεις με όλα αυτά που συνέβησαν μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος;
Κάτι μέσα μου μου έλεγε οτι πρέπει να δείξω πυγμή κυρίως γιατί δεν υπάρχει πράγμα που να απολαμβάνω περισσότερο από το να συνθέτω, να ηχογραφώ και να παίζω μουσική. Εντάξει, ψέμα, μου αρέσει το ίδιο με το να κοιμάμαι, να κάνω σεξ, να περνάω χρόνο με τους φίλους μου και να τρώω εδέσματα. Μέγιστες και βασικές απολαύσεις. Επίσης είναι η δωρεάν μου ψυχανάλυση.
Η έννοια της ποπ νιώθεις ότι είναι λίγο παρεξηγημένη απο πολλούς που πιστεύουν πως πέρα από ωραίες μελωδίες δεν λέει κάτι ουσιαστικό;
Η ποπ δεν χρειάζεται πολλές φορές κατ’ εμέ να λέει κάτι ουσιαστικό, αλλά υπάρχουν και διάφορες κατηγορίες από την πιο ανάλαφρη εώς την πιο περίπλοκη. Πάντως σιγουρα δε τη βλέπω ως κάτι εφημερο, αρκεί να σκεφτείς πόσο επίκαιρο και συγκινητικό ακούγεται το «Be my Βaby» των The Ronettes ακόμα, που όταν βγήκε απευθηνόταν σε εφήβους. Η ποπ περικλύει όλη τη χαρά και τη θλίψη της ζωής, είναι το τιτίβισμα του γλυκού πουλιού της νιότης.
Τι πρέπει να ξέρουμε για τους Evil;
Για την ώρα οχι και πολλά πράγματα. Είμαστε εγώ και η φίλη μου η Odil η οποία συμμετέχει στους Evripidis and his Tragedies εξ αρχής αν και πιο σποραδικά τα τελευταία χρόνια. Εχουμε ήδη ηχογραφήσει τη μουσική επένδυση μιας ταινίας μικρού μήκους και τώρα ηχογραφούμε σιγα σιγά κάποια ντέμο. Ο ήχος μας είναι σκοτεινός και αρκετά ηλεκτρονικός αλλά με επιρροές απο τα 50ς και τα 80ς. Θα δείξει.
Τα συν και τα πλην του να ζεις και να δουλεύεις στην Ισπανία.
Τα συν είναι πολλά. Οι Ισπανοί είναι ανοιχτόκαρδοι, πολύ διασκεδαστικοί και φιλικοί. Η Ισπανία έχει υπέροχη κουζίνα με μεγάλη ποικιλία, λόγω του μεγέθους της χώρας, πληθώρα τοπίων και είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών, οπότε έχει πολλά ενδιαφέροντα μνημεία. Επίσης έχει μεγάλη παράδοση στην indie pop και άπειρα μουσικά φεστιβάλ. Η Βαρκελώνη και η Μαδριτη όπου κινούμαι είναι κοσμοπολίτικες μητροπόλεις όπου συμβαίνουν χίλια δυο ενδιαφέροντα πράγματα.
Το κακό είναι οτι πλέον η Ισπανία είναι βυθισμένη στην οικονομική κρίση, τα ενοίκια είναι πανάκριβα, όλα γίνονται πιο αυστηρά ώστε να συμβαδίζουν με τα Ευρωπαικά δεδομένα. Τα τελευταία χρόνια όλα γίνονται πιο ελεγχόμενα, πιο βαρετά. Μοιάζει σαν οι αρμόδιοι να αρνούνται να δουν οτι αυτό που κάνει την Ισπανία μοναδική είναι οτι δεν είναι σα την υπόλοιπη Ευρωπη. Σε προσωπικό επίπεδο, το να κανω αγγλόφωνη ποπ είναι λίγο κίνηση αυτοκτονίας, καθότι εδώ είναι της μόδας η indie pop, στα ισπανικά, αλλά τι να κάνω, δεν μπορώ ούτε θέλω να αλλάξω.
Ποιους εγχώριους μουσικούς θα πρότεινες ν’ ακούσει κάποιος που έρχεται πρώτη φορά στα μέρη σου;
Θα ξεκινούσα δείχνοντάς του τα ρεμπέτικα ώστε να ακούσει ποιά ήταν η μουσική του υποκόσμου τον περασμένο αιώνα. Μετά θα περνούσαμε στον Μάνο Χαντζιδάκη, τον σημαντικότερο Έλληνα συνθέτη για εμένα, καθώς το στυλ του καθιερωσε σχολή και πάντρεψε την κλασσική μουσική με τη λαϊκή, τα κλαβικόρδιο με το μπουζούκι, με ένα ευφυέστατο και τόσο χαρακτηριστικό τρόπο.
Θα κάναμε μια στάση στα ελληνικά 60’s, από το νέο κύμα εώς την ποπ, από τη βελούδινη φωνή της Αρλέας εώς τα shake των Olympians. Μετά θα περνούσαμε απο τη Λένα Πλάτωνος και το ιδιοφυές μείγμα από avant garde, ηλεκτρονικής μουσική και τη μελωδικοτητα αλλά και από τη Λιλιπούπολη (για να δει τι άκουγα όταν ήμουν παιδάκι).
Μετά θα ακούγαμε λιγο indie pop από τις αρχές του ’90, «One Night Susan», «Next Time Passions», «Common Sense», «Crooner», ώστε να δει ότι η Sarah Records άφησε και στην Ελλάδα το στίγμα της. Θα περνούσαμε και λίγο από τον μακαρίτη τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τις Τρύπες με τις κιθάρες τους σε στυλ Gang of Four, τα Μωρά στη φωτιά με το new wave ήχο τους αλλά και τους Στέρεο Νόβα οι οποίοι πάντρεψαν την ηλεκτρονική μουσική με μια στιχουργική αισθητική που στα αυτιά μου λειτουργούσε παρόμοια με τους Smiths, για να του δείξω από πού πέρασε στην πρώιμη εφηβεία της η γενιά μου.
Τελος, θα ακούγαμε καλλιτέχνες του σήμερα, το γκαράζ των Acid Baby Jesus, τη μελωδική ποπ της Marietta Fafoutti, την ψυχεδελική ποπ των Liarbirds, την απαλη electronica των Keep Shelly in Athens και το κοσμοπολίτικο easy listening του Γιωργή Χριστοδούλου και πάει λέγοντας.
Τι ετοιμάζετε για το live στο Six Dogs;
Ένα ακουστικό σετ στο πιάνο του Six Dogs με τραγούδια από τους δύο μας δίσκους και κάποιες διασκευές, καθίσματα, κεριά και -ελπίζω- ένα σιωπηλό κοινό.
(e-go.gr)
ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΣΗ 