Your Hand In Mine:Το happy end του Βορρά

What would you do if you saw spaceships over..Greece? Έχουν έρθει από την πιο παραμυθένια μεριά της Σαλόνικας των Mogwai, παίζουν μουσικές στα γιαπωνέζικα κινηματογραφικά όνειρα, o David Bowie είναι ο συνοδηγός τους τα βράδια στις χαμένες λεωφόρους, μαθαίνουν τάνγκο από τον Al Pacino και οι Devotcha είναι μόνιμοι κάτοικοι στο πικ απ τους. Τα «Garden Novels» ξεκινούν την ιστορία τους, εσύ απλά κλείσε τα μάτια κι άκου τους Your Hand In Mine σ’ ένα two men show με νοσταλγικά happy endings και μερικές από τις ωραιότερες εικόνες που έχουν βγει από νότες…

Κυκλοφορήσατε πρόσφατα τον καινούριο σας δίσκο «The Garden Novels». Πως θα τον περιγράφατε σε κάποιον που δεν έχει ιδέα από τις μουσικές σας;
Μας είναι εξαιρετικά δύσκολες αυτές οι περιγραφές. Αρχικά θα του απαριθμούσαμε τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν, δηλαδή: μαντολίνο, ακκορντεόν, wurlitzer piano, μεταλλόφωνα, persephone synth, τρομπέτα, βιολοτρομπέτα, παιδικό πιάνο, ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο, διάφορα κρουστά και μουσικά κουτιά. Αν μετά από όλα αυτά έδειχνε να μην καταλαβαίνει, μάλλον θα του δίναμε να ακούσει ένα cd.

Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει και σε μορφή βινυλίου. Ποιο είναι το βινύλιο που αγοράσατε τελευταία και το «λιώσατε» στο πικ απ;
Δεν είναι και τόσο πρόσφατη αγορά, όμως πραγματικά χιλιόμετρα στο πικάπ μας έκανε το «A Mad and Faithful Telling» των Devotchka.

Το «Every Night Dreams», ήταν soundtrack για τη βωβή ταινία του Mikio Naruse. Ποιο είναι το top five των καλύτερων κινηματογραφικών σκηνών με πρωταγωνιστή τη μουσική;
5. Η τελευταία σκηνή στο «Eternal Sunshine of A spotless mind»

4. Το tango του Αλ Πατσίνο στο «Scent of A Woman»

3. Η εμφάνιση του Cave and the Bad Seeds στο «Der himmel über Berlin»

2. To «I’m deranged» του Bowie πάνω από τις κίτρινες γραμμές της «Χαμένης Λεωφόρου»

1. Η σκηνή που ο πίθηκος ανακαλύπτει το εργαλείο στο «2001: A Space Odyssey»

Ποια είναι κατα τη γνώμη σας η μεγαλύτερη επανάσταση στη μουσική τα τελευταία χρόνια και γιατί;
Όταν κάθεσαι στο σπίτι σου και δίνεις συνέντευξη σε ένα website για τη μουσική σου, το να αναφερθείς στις υπερδυνάμεις του internet μοιάζει περιττό και αυταπόδεικτο…

Αν όλα ήταν ιδανικά και μπορούσατε να διαλέξετε όποιον θέλετε, ποιο γκρουπ/τραγουδιστής/τραγουδίστρια θα θέλατε να σας κάνει support σε συναυλία σας;
Δε μας αρέσει η έννοια του σαπόρτ, ότι δηλαδή ο λιγότερο σημαντικός παίζει πρώτος και για λιγότερη ώρα ώσπου να μαζευτεί ο κόσμος. Αν πρόκειται για μια κοινή συναυλία λοιπόν και ο χωροχρόνος δεν έχει σημασία, θα θέλαμε πολύ να παίξουμε με τον Healthy Boy και την Faustine Seilman…

Η βάση σας είναι η Θεσσαλονίκη. Ποιες είναι οι ευκολίες και οι δυσκολίες που συναντάει ένας μουσικός εκεί ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της κρίσης;
Οι δυσκολίες και οι ευκολίες είναι λίγο πολύ ίδιας φύσης σε όλες τις ελληνικές πόλεις. Η μειωμένη συμμετοχή του κόσμου στα πολιτιστικά δρώμενα, οι ελάχιστοι και προβληματικοί συναυλιακοί χώροι, τα μικρά δισκάδικα που δεινοπαθούν, το απίθανο του βιοπορισμού από την τέχνη, μοιάζουν πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά όμως νιώθουμε πως το καλλιτεχνικό δυναμικό δεν κοιμάται, ούτε επαναπαύεται. Δρα μυστικά και υποχθόνια, συλλέγει ερεθίσματα και παράγει έργο, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να βγεί από τη μιζέρια της κρίσης ίσως πιο δυνατό από ποτέ…

Το τραγούδι που περιγράφει ιδανικά τη Θεσσαλονίκη..
Για καθαρά υποκειμενικούς λόγους: Mogwai – Take Me Somewhere Nice

Γιώργος Μυλωνάς: «Περνάμε κρίση ταυτότητας.»

Κρατάει πανό με σύνθημα έναν στίχο του Σεφέρη, δεν θα τον δεις στα γήπεδα με πράσινα κασκόλ, θα γούσταρε μία μίξη με τη rocknrolla φωνή του Mick Jagger και τη μελαγχολικλη electronica του Thom Yorke κι επιμένει ηρωικά στη θεατρική σκηνή για δεύτερη χρονιά. Ο Γιώργος Μυλωνάς δεν έχει γίνει μια μόδα που γυρίζει σα ρόδα αλλά ένας από τους πραγματικά εναλλακτικούς και θετικούς τύπους που θα χειροκροτάς πάντα όταν τον βλέπεις μπροστά σου είτε παίζοντας ξεκαρδιστικούς μονολόγους που σε ρίχνουν από τη θέση σου απ τα γέλια είτε τραγουδουδώντας με κιθάρες για μεγάλα καλοκαίρια και βρυκόλακες…

Θα είσαι φέτος στο Σταυρό του Νότου μαζί με τους Daydream. Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι για να έρθει κάποιος να σας δει;
Ο βασικότερος λόγος είναι να του αρέσουν τα τραγούδια μου και η μουσική μου. Από κει και πέρα ο καθένας έχει τους λόγους του.

Δεύτερη χρονιά στους ήρωες. Τι αλλαγές να περιμένουμε αυτή τη χρονιά;
Οι Ήρωες άλλαξαν θέατρο και φέτος θα είναι στο »Εμπορικόν» στου Ψυρρή. Αλλαγές υπάρχουν πολλές. Ελπίζω προς το καλύτερο!

Έχεις φτιάξει και τους Republik. Τι σχέδια έχετε για φέτος;
Φέτος θέλω να παρουσιάσω τα καινούργια μου τραγούδια, τα οποία βασίζονται σε διαφορετικό ήχο από τον ήχο τον Republik. Εξάλλου οι Republik έχουν συγκεκριμένο concept που βασίζεται κυρίως στις διασκευές.

Superheavy (Mick Jagger, Joss Stone, Damian Marley, Dave Stewart, A.R. Rahman), Atoms of Peace (Thom Yorke, Flea, Nigel Godrich, Joey Waronker, Mauro Refosco)… Ποιο είναι το ιδανικό supergroup για σένα;
Ένας συνδυασμός και των δύο θα είχε ενδιαφέρον!

Ο Steve Jobs άλλαξε τον τρόπο που ακούμε μουσική. Ποια είναι η σχέση σου με τα gadgets και ποια (μουσική) υπηρεσία σου χει κάνει τη ζωή πιο εύκολη;
Δεν έχω πολύ καλή σχέση με τα gadgets. Γνωρίζω και χρησιμοποιώ τα «βασικά». Το youtube σίγουρα είναι μια καλή μηχανή αναζήτησης μουσικής που σε διευκολύνει να ακούς και να γνωρίζεις μουσικές που θα σου κόστιζαν πολλά λεφτά για να τις αγοράσεις.
Ποιο είναι το καλύτερο μουσικό ντοκιμαντέρ που έχει γυριστεί ποτέ και γιατί;
Το «Playing for change». Η ιδέα του τύπου να ηχογραφεί μουσικούς του δρόμου, από διάφορα μέρη της γης, και έπειτα να τους μιξάρει όλους μαζί σε ένα τραγούδι θεωρώ ότι είχε ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Ένα στίχος που θα μπορούσε να γίνει σύνθημα..
«Τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη» (Σεφέρης)

Το παιδικό σου όνειρο ήταν ν’ ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο. Ποια ομάδα υποστηρίζεις; Πηγαίνεις συχνά στο γήπεδο (έτσι όπως έχει γίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο);
Το ποδόσφαιρο ήταν μετά τον αστροναύτη!!! Είμαι Παναθηναικός αλλά στο γήπεδο δεν πάω. Όπως το λες.. έτσι όπως έχει γίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο..

Η προφανής κρίση είναι η οικονομική αλλά ποια είναι ουσιαστικά η μεγαλύτερη κρίση που περνάνε αυτή τη στιγμή οι Έλληνες;
Η κρίση ταυτότητας. Μέρα με τη μέρα γινόμαστε όλο και πιο φοβισμένοι και μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό το συναίσθημα.