Ευανθία Ρεμπούτσικα:Από τη Δύση στην Ανατολή σε χρόνο κινηματογραφικό

Οι μουσικές της έχουν το μοναδικό χάρισμα να σου ξεκλειδώνουν και τις πέντε αισθήσεις από την πρώτη κιόλας νότα και σου κλείνουν κατευθείαν εισιτήριο για όλα αυτά τα μέρη που έχουν ταξιδέψει. Η Ευανθία Ρεμπούτσικα γεννήθηκε ανάμεσα σε στίβες από κινηματογραφικές μπομπίνες, μεγάλωσε μέσα σε παρτιτούρες και παρέες καλλιτεχνών σ’ εποχές που ήταν όλα πιο αθώνα και αληθινά και ζει στη γέφυρα που ενώνει τη Δύση και την Ανατολή με πολίτικες μυρωδιές και γαλλικά πασπαλίσματα. Λίγο πριν το ταξιδιάρικο soundcheck του Σαββάτου, βρίσκεται στην άλλη γραμμή..

Έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με την Κωνσταντινούπολη κι έχετε συνεργαστεί με αρκετούς Τούρκους καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και η Dilec Koc. Τι να περιμένουμε από τη συναυλία σας στο θέατρο Ρεματιάς;
Είναι ένα πρόγραμμα που έχει σχέση με το ταξίδι Αθήνα-Κωνσταντινούπολη, εικόνες από την Αθήνα που μεγάλωσα μέχρι και την Πόλη στα τούρκικα απ’ όπου δούλεψα και τις μουσικές για ταινίες όπως την Πολίτικη κουζίνα. Το μεγαλύτερο μέρος είναι ορχηστρικό και η Dilec Koc θα πει κάποια τραγούδια από τα τούρκικα soundtrack, όπως το Μπαχαράτ από την Πολίτικη Κουζίνα αλλά επειδή ξέρει και πολύ καλά ελληνικά θα πει και κομμάτια στη γλώσσα μας.

Ποιο ήταν το σημαντικότερο πράγμα που σας έμαθε η Ecole Normale de Musique και η γαλλική κουλτούρα κατά τη διάρκεια των σπουδών σας στο Παρίσι;
Μου έκανε πάρα πολύ καλό γιατί έφυγα από εδώ και βρέθηκα σ’ ένα άλλο περιβάλλον, γνώρισα πάρα πολλά πράγματα, είχα έναν τρομερό καθηγητή και μόνο και μόνο το ταξίδι κι όλα αυτά που σου προσφέρει σε γεμίζει και μου κανε πολύ καλό γενικότερα σαν άνθρωπο.

Και η γαλλική κουλτούρα σε σχέση με την ελληνική;
Η γαλλική κουλτούρα μ’ αρέσει πάρα πολύ κι αν μου έλεγες να μείνω στο Παρίσι θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη! Πάντα από μικρό παιδί είχα στο μυαλό μου να πάω εκεί οπότε δεν ήταν τυχαίο και δεν το αποφάσισα απλά όταν μεγάλωσα ή ένα χρόνο πριν αλλά ήταν όνειρο πολλά χρόνια να πάω να σπουδάσω και να ζήσω στο Παρίσι. Και φυσικά εξακολουθώ να πηγαίνω συχνά.

Παρακολουθείτε Γάλλους μουσικούς;
Ακούω όπως όλοι δεν παρακολουθώ παραπάνω αλλά έχω αδυναμία από μικρή στην Edith Piaf. Επίσης έχω ιδιαίτερη σχέση με την ιταλική μουσική κυρίως κλασσική λόγω του βιολιού και με τους Ιταλούς συνθέτες, τον κυρίως κινηματογραφικούς όπως είναι ο Nino Rota, ο Ennio Moricone κι έχω πολύ μεγάλο έρωτα με τον ιταλικό κινηματογράφο. Όλα αυτά είναι πράγματα που μ έχουν σημαδέψει και μετά τη Δύση πήγα κατευθείαν στην Ανατολή!

Είναι τελείως διαφορετικοί κόσμοι ή έχουν κοινά στοιχεία;
Υπάρχουν κοινά πράγματα που τους συνδέουν και αυτά τα ταξίδια έχουν στιγματίσει τη ζωή μου κι ακόμα όσο μεγαλώνω αυτές οι διαδρομές υπάρχουν ακόμα.

Έχετε πει πως «Νομίζω καμιά φορά ότι είμαι κομμάτι μιας ταινίας». Ποια ταινία θα θέλατε να είναι πραγματική ιστορία και να ήσασταν μία από τις ηρωίδες της;
Έχω γεννηθεί κι έχω μεγαλώσει μέσα στον κόσμο του κινηματογράφου λόγω του μπαμπά μου, ήμουν συνέχεια στην καμπίνα προβολής, κολλούσα τα καρέ των ταινιών, μάθαινα τα σενάρια απ’ έξω και φέρναμε και ξένες κι ελληνικές ταινίες. Ας πούμε θυμάμαι χαρακτηριστικά το Δόκτωρ Ζιβάγκο αλλά και αρκετές χολιγουντιανές και μιούζικαλ, έζησα την αλλαγή στο σινεμά με τα φιλμ και το βίντεο και γενικά ήταν πολύ κοινωνική ζωή γιατί μεγάλη επαφή με κόσμο κι επειδή ήταν κι ο μπαμπάς μου πολύ κοινωνικός κι εννοείται με βοήθησε πολύ στην επικοινωνία με τους γύρω μου. Μεγάλωσα σε χωριό και θυμάμαι έντονα τα παιδικά μου χρόνια και τα χω στο μυαλό μου πολύ όμορφα κι αγαπητά. Όσο για το ποια ταινία θα ήθελα να είναι πραγματική ιστορία.. τη ζωή μου πολλές φορές τη βλέπω σαν ταινία οπότε πολλά πράγματα που έχω ζήσει είναι σαν μικρές ιστορίες με σενάριο και τα πάντα! Γι’ αυτό είχα κυκλοφορήσει και το άλμπουμ Μικρές Ιστορίες-είναι σα να βλέπω τα πράγματα μέσα από μία ταινία.

Η ζωή σας μοιάζει όντως με ταινία αν σκεφτείτε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που έχετε συνεργαστεί και όσα έχετε ζήσει κι είχατε προλάβει κι εποχές που ήταν εντελώς διαφορετικές οι καταστάσεις και οι συνθήκες.
Απο μικρή είμαι σ’ αυτό τον καλλιτεχνικό χώρο που ζω γιατί κι ο κινηματογράφος του μπαμπά μου δεν είχε μόνο ταινίες αλλά έφερνε θιάσους με πολλούς ηθοποιούς, περνούσαν καραγκιοζοπαίχτες, μουσικοί, διάφοροι καλλιτέχνες..

Ήταν πιο αθώες εποχές;
Ναι βέβαια και όλα ήταν πιο αληθινά. Τώρα έτσι όπως είναι η κατάσταση στην εποχή που ζούμε, πολλές στιγμές σκέφτομαι αυτό που λέμε «Κάθε πέρσι και καλύτερα» και είναι λες και έχουμε μεταλλαχθεί. Δεν υπάρχει ειλικρίνεια και μία καθαρότητα κι αυτό πονάει αλλά τι να κάνεις, ζεις μέσα σ αυτό και πρέπει να σταθείς και να προχωρήσεις.

Πολλοί συνάδελφοι σας κατέβηκαν στην «αγανακτισμένη» διαμαρτυρία στο Σύνταγμα. Πως βιώνετε ως καλλιτέχνης αυτή τη δύσκολη περίοδο της κρίσης; Πιστεύετε πως τέτοιου είδους διαμαρτυρίες μπορούν να έχουν αποτελέσματα;
Αν υπάρχει ουσία σ’ όλο αυτό και είναι «καθαρές» χωρίς να είναι καθοδηγούμενες από κάποιους συγκεκριμένους τότε ναι μπορεί να γίνει κάτι γιατί πολλές φορές δε μπορούμε να διακρίνουμε τι ακριβώς γίνεται. Πιστεύω ότι πρέπει να διαμαρτυρόμαστε με οποιονδήποτε τρόπο όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά είτε με συγκεντρώσεις είτε με λόγους αλλά αυτό που βλέπω εγώ μετά απ όλα αυτά που έχουν γίνει είναι ότι στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Αν τα συμφέροντα είναι μεγαλύτερα απ όλο αυτό που ζούμε τώρα τι παραπάνω να κάνεις.

Μαζί με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο δημιουργήσατε την Cantini και τα τελευταία χρόνια έχουν βγει και άλλες μικρές ανεξάρτητες εταιρίες και πλέον μπορούν να συναγωνιστούν τις μεγάλες. Πόσο πιστεύετε πως έχει συμβάλει το ίντερνετ στη «μουσική αγορά»;
Αυτή τη στιγμή όλα τα δισκογραφικά πράγματα υπολειτουργούν και σκοτώνονται. Συνέχεια βλέπεις να κυκλοφορούν άλμπουμ σε εφημερίδες, στα περιοδικά, να κρέμονται στα περίπτερα, μέσω ίντερνετ.. έχει πεθάνει αυτό που λέμε δισκογραφία και το μόνο που μας σώζει είναι οι συναυλίες. Οπότε κι η δική μας εταιρία όπως και άλλες αναγκαζόμαστε να έχουμε διαθέσιμες τις μουσικές στο ίντερνετ για να τις κατεβάσει ο άλλος και να τις αγοράσει.

Ασχολείστε με τα social media(Facebook, twitter κτλ);
Όχι. Μπαίνω στο ίντερνετ για να διαβάσω και να κάνω κάνω διάφορα αλλά δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσω ν ασχοληθώ μ αυτά κι επίσης λόγω της δουλειάς δεν έχω χρόνο.

Έχετε γράψει μουσική για πολλές τηλεοπτικές σειρές που έμειναν κλασσικές. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην ελληνική τηλεόραση, πιστεύετε ότι υπάρχουν δουλειές με καλή αισθητική και ποιότητα;
Τι να πεις τώρα για την τηλεόραση! Πολύ λίγα πράγματα σχεδόν τίποτα..Η τηλεόραση έχει γίνει ένα ριάλιτι! Είναι ένα πράγμα που πρέπει να σταματήσει γιατί παίρνουν και κακό παράδειγμα τα παιδιά μας. Κατ επέκταση υπάρχουν και τα τηλεοπτικά περιοδικά που συνεχίζουν αυτή την κατάσταση που πλέον είναι ανεξέλεγκτη και δε μαζεύεται από πουθενά. Υπάρχει μια καλή τηλεόραση όπως το κανάλι της ΕΤ3 που ξεχωρίζει μέσα σ όλη αυτή τη σαβούρα και πολλές φορές αυτό παρακολουθώ.

Σας έχουν εμπνεύσει διαδρομές και μέρη. Ποιο ταξίδι θα θέλατε πάρα πολύ να κάνετε και να το «ντύσετε μουσικά» και δεν έχετε καταφέρει ακόμα να το πραγματοποιήσετε;
Για μένα δεν έχει πολύ σημασία να σκέφτομαι ποιο ταξίδι δεν έχω πάει ακόμα και πρέπει να πάω για να το «ντύσω».. Μπορεί κάποιες στιγμές να ονειρεύομαι να κάνω ταξίδια αλλά ό,τι έρχεται στη ζωή μου είναι καλοδεχούμενο όπως επίσης κι οτιδήποτε προκαλώ εγώ. Το να μαθαίνεις να ταξιδεύεις, να μυρίζεις, να ζεις πράγματα, να γνωρίζεις κόσμο και διαφορετικούς πολιτισμούς είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί στη ζωή. Ε και κάποιες στιγμές σου βγαίνει και βάζεις λίγες νότες σ’ όλο αυτό που έχεις ζήσει.

Με ποιον κινηματογραφικό συνθέτη θα θέλατε πολύ να συνεργαστείτε κάποια στιγμή;
Με τον Giovanni Albini, τον Gustavo Santaolalla, με τον οποίο είχαμε γνωριστεί κιόλας και τον Alberto Inglesias που έχει γράψει μουσικές για τις ταινίες του Pedro Almodovar.

Παρακολουθείτε τους καινούριους μουσικούς και τι γνώμη έχετε για την ελληνική αγγλόφωνη σκηνή;
Η Μόνικα μ’ άρεσε τελευταία η οποία για την ηλικία της και με τους στίχους και τις μουσικές που γράφει έχει μεγάλο ταλέντο κι ενθουσιάστηκα πάρα πολύ όταν πρωτοάκουσα και είδα στη σκηνή τον Leon. Επίσης είμαι και πολύ των συγκροτημάτων κάτι που το σηκώνει κι η εποχή. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αν ήταν σε άλλη χώρα θα έκαναν καλύτερα και πιο σπουδαία πράγματα και σαν εμφανίσεις και δισκογραφικά. Εδώ τρωγόμαστε μεταξύ μας, υπάρχουν κλίκες και παρακλίκες και το έδαφος είναι άγονο.

(e-go.gr)

Karuan: Urban pop μουσικές με Ταραντίνικο φόντο

Όταν άκουσες πρώτη φορά στο ραδιόφωνο το «Hypnotized» ήθελες να μάθεις ποιος κρύβεται πίσω από ένα από τα πιο εθιστικά airplay που έχουν ακουστεί γενικά. H Jackie Brown βάζει στα ηχεία τις μουσικές της, ο Sivan Perwer δίνει την έμπνευση, η Ανατολή και η Δύση συναντιούνται στο ίδιο σημείο της γεωγραφικής κονσόλας και ο Karuan αθόρυβα και διακρικά φτιάχνει multi culti μελωδίες μέσα στο χάος ευρωπαϊκών πόλεων. Λίγες μέρες πριν έρθει σταματάει μπροστά από το e-go stop…

Είστε Κούρδος κι έχετε γεννηθεί στη Βιέννη. Πόσο δύσκολο ήταν για σας να συνδυάσετε δύο διαφορετικές κουλτούρες και πόσο σας επηρέασε στη δουλειά σας;
Δεν είναι πολύ δύσκολο. Όταν φτιάχνω κάποιο τραγούδι δεν σκέφτομαι να μιξάρω το δυτικό με το ανατολικό στοιχείο αλλά τυχαίνει από μόνο του. Μερικές φορές μένω έκπληκτος με τον εαυτό μου όταν βρίσκω ξανά αυτά τα στοιχεία.

Ποια είναι η καινούρια μουσική σας ανακάλυψη;
Τον Ιούλιο ήμουν στο βόρειο Ιράκ και γνώρισα πολλούς ταλαντούχους μουσικούς Ήταν μία τρομερή εμπειρία γιατί έχουν μεγαλώσει με την παραδοσιακή κουρδική και αραβική μουσική αλλά τώρα ακούνε μουσικές όπως του Dr. Dre και Alicia Keys. Είμαι περίεργος να δω τι αποτέλεσμα θα έχουν αυτές οι επιρροές αλλά ήδη από τώρα είναι συναρπαστικό αυτό που φτιάχνουν.

Συνηθίζετε να βάζετε συνήθως γυναικεία φωνητικά στα κομμάτια σας και μία από τις πιο χαρισματικές φωνές, η Amy Winehouse πέθανε πρόσφατα. Υπάρχει κατά τη γνώμη σας κάποια γυναίκα τραγουδίστρια αυτή τη στιγμή που κάνει τη διαφορά και θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί της;

Είναι πολύ λυπηρό που μία νέα και υπέροχη τραγουδίστρια όπως η Winehouse έφυγε από τη ζωή. Είχε μία απίστευτη φωνή και μία πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση για τη μουσική και ειδικά αυτή την εποχή είναι πολύ σπάνιο να το συναντήσεις στην ποπ μουσική. Υπάρχουν πολλοί πάρα πολλοί καλοί μουσικοί εκεί έξω κι ελπίζω να βρουν την ευκαιρία να αναγνωριστούν.

Ο Sivan Perwer είναι από τους καλλιτέχνες που σας έχει εμπνεύσει από το ξεκίνημα σας. Τα τραγούδια του έχουν απαγορευτεί για πολλά χρόνια σε Ιράκ, Ιράν και Τουρκία γιατί ήταν στα Κουρδικά και σήμερα μόνο όσα τραγούδια αγάπης είχε κυκλοφορήσει επιτρέπονται στην Τουρκία. Ποια είναι τα όρια της λογοκρισίας ειδικά στην εποχή μας που υποτίθεται πως ζούμε σε προοδευτικές κοινωνίες;
Το καλό είναι ότι θα είναι πιο δύσκολο για μία χώρα ή μία κυβέρνηση να επιβάλει λογοκρισία. Ακόμα και χώρες όπως το Ιραν και η Κίνα έχουν πρόβλημα να την ελέγξουν και αν σκεφτείς τις διαμαρτυρίες που έχουν γίνει στις Αραβικές χώρες δεν θα είχαν συμβεί χωρίς το ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα.

Έχετε γράψει μουσική για ταινίες και ντοκιμαντέρ και το soundtrack για το «For a moment freedom» ήταν υποψήφιο για Όσκαρ. Ποιο είναι το αγαπημένο σας soundtrack για ένα καλοκαιρινό ταξίδι;
Εκείνο της ταινίας «Jackie Brown».

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα μπορούσατε να πείτε για τη δύσκολη περίοδο που περνάνε οι Έλληνες αυτή τη περίοδο;
Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ λυπητερή. Για άλλη μια φορά οι αθώοι άνθρωποι θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα και αυτό συμβαίνει παντού όπως στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Φαίνεται ότι τα τραπεζικά λόμπι έπαιξαν ένα πολύ σημαντικό ρόλο για ό,τι συμβαίνει και όσο οι ισχυροί άνθρωποι δεν παίρνουν ευθύνες, δε θ’ αλλάξει τίποτα.

(e-go.gr)

Imam Baildi: Βουτιά στη μαρμίτα τους!

Ιμάμ Μπαιλντί: Συνταγή της τουρκικής κουζίνας το οποίο επίσης παρασκευάζεται στην Ελληνική, στη Βουλγαρική και την Αλβανική κουζίνα. Το όνομά του σημαίνει «ο Ιμάμης λιποθύμησε» επειδή, σύμφωνα με το μύθο γύρω από το φαΐ αυτό, ένας ιμάμης που το δοκίμασε για πρώτη φορά, έχασε τις αισθήσεις του. Οι Imam Baildi μας ανακατεύουν όλους στο καζάνι τους, χορεύουμε κυριολεκτικά στο ταψί τους, οι πενιές μπερδεύονται με τα beat, τις κιθάρες , τους μίκτες, οο σεφ είναι ο Μπάμπης του «Ρεμπέτικου» και στην κουζίνα γίνεται πανηγύρι. Κι αν λιποθυμήσουμε χαλάλι.

Μετά από τόσα samples και διασκευές, ποιος θα θέλατε να διασκευάσει κάποιο δικό σας κομμάτι;
Οι Diplo & Santogold.

Τα ρεμπέτικα και τα παλιά λαϊκά έχουν μία διαχρονικότητα την οποία δύσκολα βλέπεις σε πιο καινούρια κομμάτια. Τι μπορεί να κάνει ένα κομμάτι ν’ ακούγεται και να συγκινεί ακόμα και μετά από χρόνια;
H ατμόσφαιρα των παλιών τραγουδιών, η ακρίβεια των στίχων που αναφέρονται σε στιγμές που όλοι έχουμε ζήσει.

Κλασσικές κόντρες: Χιώτης ή Τσιτσάνης;
Δεν τίθεται θέμα να επιλέξεις. Ο Χιώτης σε εκπλήττει κάθε φορά με την εξέλιξη της μελωδίας και την ενορχήστρωση, και ο Τσιτσάνης με το συγκινησιακό φορτίο και τη σύνδεση μελωδίας ? στίχου.

Αν πρωταγωνιστούσατε στο «Ρεμπέτικο» ποιος χαρακτήρας θα θέλατε να ήσασταν;
Μάλλον ο Μπάμπης, ο ανεκπλήρωτος έρωτας της Νίνου.

Χρησιμοποιείτε πολύ την τεχνολογία για τις μουσικές παραγωγές σας. Ποιο είναι το τελευταίο tech κόλλημα σας;
Τo decapitator από την soundtoys ένα plugin που αναπαράγει τον ήχο από αναλογικά saturators.

Ο μπαμπάς ήταν ο ιδιοκτήτης ενός από τα πιο παλιά και θρυλικά δισκάδικα της Αθήνας. Ποιο είναι το τελευταίο cd /βινύλιο που αγοράσατε;
Το Rubber Soul των Beatles.
Τι μουσικές παίζατε με τις μπάντες που είχατε πριν τους Imam Baildi;
Και στις μπάντες που είχαμε παλιότερα χρησιμοποιούσαμε samples, αλλά κυρίως από ξένη μουσική. Το γενικότερο στυλ ήταν πιο πολύ funk -reggae ενώ πήγαινε και προς trip-hop σε κάποια κομμάτια. Είχαμε και μια άλλη μπάντα που παίζαμε πιο electro κομμάτια.
Ποιο θα ήταν το ιδανικό soundtrack που θα μπορούσε να συνοδεύει έναν τσελεμεντέ με συνταγές μαγειρικής;

The George Benson Cookbook;-)

(e-go.gr)